De reis naar Lourdes

Dat de Militaire Lourdesbedevaart geen gewone bedevaart is, merk je eigenlijk al voor vertrek. Bij het inpakken. Zeker als je militair bent, of oud-militair. Want ‘het pak’ gaat mee, met alles wat daar bij hoort. Strepen, pet of baret, schoenen, de hele mikmak. Of het veteranentenue. En vervolgens het verzamelmoment op de plaats van vertrek.

Je stapt je auto uit, of je motor af, en opeens ben je weer onderdeel van een groep. Een militaire groep. Allemaal mensen met een zelfde achtergrond en met een zelfde perspectief. Je bent verbonden met de krijgsmacht en op weg naar een hogere macht. Allemaal. Ongeacht leeftijd, geslacht, afkomst, maatschappelijke rol, gezondheidstoestand, welvaartsniveau, karakter. Het maakt allemaal geen klap uit. Je hoort bij een bijzondere groep en je gaat op reis naar een bijzondere bestemming. Een reis die je niet alleen maakt met je lichaam, maar ook met je geest, Met je ziel zelfs. Met bezieling. Maar die bezieling verstoppen we een beetje onder een wapenrok – een soort camouflage. We hebben het er niet teveel over. Dat komt wel. Of misschien ook niet. Doet er niet toe. Is ook niet verplicht. Wat er toe doet is dat je gaat. En je voegt je in een verband van tochtgenoten. Een kleurrijk gezelschap. Je zult ze nog beter leren kennen. Niet uitgesloten dat je nieuwe vrienden maakt, en vriendinnen. Eerst maar eens een kopje koffie.