Militaire bedevaart Lourdes 2023 – door Wieteke van Dort

Ik ben multigelovig opgevoed. Met mijn ouders gingen we af en toe naar de protestantse kerk in de Pregolan Bunderstraat in Soerabaja, met de kinderjuffrouw Eus naar de katholieke kerk. Van mammie mochten we ook met het personeel mee naar de moskee, maar dat deden we bijna nooit. Ooit naar Lourdes gaan was een hartenwens van juffie Eus. Mijn moeder las ons altijd voor uit de kinderbijbels van respectievelijk W.G. Van der Hulst en Anne de Vries. Van kleins af aan ben ik erg gelovig gebleven. Mammie zei ook wel eens: ‘Ach Wiet, bid jij maar even voor oom Frans of tante Usje. Jij kan zo goed bidden.’ Ik bad op mijn knietjes en werkelijk, bijna altijd werden mijn gebeden verhoord. Waardoor ik een vast gelovig kind werd.

In Holland groeiden we op tot jonge mensen en Lourdes heeft me altijd geïntrigeerd. Mijn man Theo en ik hebben onze kinderen, die overigens naar een Christelijke school gingen, opgevoed met ‘Pappa gelooft niet en Mamma gelooft wel.’ Er werden nooit veel discussies over gevoerd. Er werden in de klas liedjes ingestudeerd van Mozes in het biezen mandje, maar het beklijfde niet echt bij de kinderen.

Jaren later ontmoette ik bij een optreden voor veteranen marineoverste Frank Marcus. Hij reed mij terug naar Den Haag en onderweg vertelde hij dat hij met een VN-missie naar Eritrea ging. Hij bleek gelovig te zijn en ik zei: ‘Ik zal voor je bidden, dat je veilig thuiskomt.’ We hebben contact gehouden nadat hij veilig en wel was teruggekomen en hij werd later directeur van het Veteraneninstituut  in Doorn. Ik ontmoette Frank ook wel bij veteranenoptredens, waarvoor ik een groot repertoire had verzameld en op CD gezet. Bij een feestelijk diner van de Stichting Nationale Herdenking 15 augustus 1945 zagen we elkaar weer en hij vertelde over de veteranenreizen naar Lourdes die hij organiseerde. Opeens vroeg Frank: ‘Wil je niet een keer mee?’ ‘Meteen,’ antwoordde ik en zo gebeurde het dat ik mee mocht op 12 mei van dit jaar, de laatste reis die Frank zou begeleiden in zijn functie van voorzitter SMLB, die deze jaarlijkse militaire bedevaart organiseert. Ik informeerde bij vrienden die wel al in Lourdes geweest waren wat ik kon verwachten en ze vertelden mij over de grot waar voor het meisje Bernadette moeder Maria verscheen. Dat er veel processies waren en dat ik Lourdes water mee zou kunnen nemen. We zouden vijf dagen wegblijven.

Zo werd ik op 12 mei van huis gehaald door Rob, met wie ik mee mocht rijden naar Vliegveld Eindhoven. Een ander gezelschap ging met twee bussen. Een speciaal peloton motorrijders vertrok enkele dagen tevoren en zij logeerden onderweg in hotelletjes.

We sloten in de ontvangsthal van vliegveld Eindhoven al vriendschappen. En even later gingen we de lucht is. We vlogen naar Frankrijk, naar Tarbes en werden daarna al snel naar onze verschillende hotels  gebracht. Er bloeiden roze kastanjebomen en de kerk van Lourdes tekende zich af tegen het massief van de Pyreneeën. Lourdes is een gigantisch hotelparadijs. Ik werd ingedeeld in Hotel L’Europe, een heel gezellig hotel met een eetzaal en een groot bruin café. Vol prulletjes, onderscheidingen, relikwieën, wat al niet. We hadden even later al de eerste bijeenkomst.

Alles was op loopafstand, maar omdat ik niet meer zo goed loop, was er voor mij een rolstoel geregeld. Heerlijk! Er waren een aantal interessante bijeenkomsten en ‘s morgens marcheerden er honderden militairen uit meer dan 35 landen door het stadje op weg naar de Mariagrot.

Op dat moment kreeg ik al tranen in mijn ogen. Al die jonge militairen te zien marcheren, zo keurig, zo indrukwekkend. Een belevenis. En dan de mensen die krukken bij zich hadden, of met een hulphond, aan de hand van een vrijwilliger of in een invalidenwagentje zoals ik. Wij liepen er netjes achteraan en verzamelden ’s morgens om half acht voor de grot waar Maria was verschenen. Het was een mooi gezicht: dat Mariabeeld, het beeld van de jonge Bernadette, de kaarsen, de priesters, de muziek van de kapel. Prachtig, hoe de dienst met de ceremoniën en gebeden verliep. En zo goed georganiseerd. Op de terugweg van de grot marcheerden weer alle militairen achter elkaar en kregen we een goed beeld van alle winkels in Lourdes. Overal, maar dan ook overal mooie souvenirs en beeldjes van Moeder Maria en Bernadette. Het zag er allemaal aantrekkelijk uit.
Lunch en avondeten kregen we meestal in het eigen hotel en af en toe met z’n allen in grote zalen. Allemaal lekker en liefdevol geserveerd.

‘ s Avonds wilde ik inderdaad gaan zingen voor de Nederlandse gasten. Het viel niet mee om de apparatuur in orde te krijgen. Ik had een laptop bij me met alle orkestbanden, er stonden twee geluidsboxen, maar het lukte maar niet om ze aan de praat te krijgen. Iedereen probeerde te helpen, maar de WIFI was slecht zeiden ze, Uiteindelijk lukte het gelukkig. Het ene na het andere verzoeknummer kon ik zingen, het klonk niet echt mooi, maar het was wel heel gezellig.

Er volgden diverse mooie diensten en bijeenkomsten. Daar heb ik op verzoek van Frank Marcus het Indisch Onze Vader gezongen. Ik was blij dat ik daar de orkestband van had.
Verder nog een lichtprocessie, een concert en er was ook nog een mooie grote bijeenkomst in een ondergrondse kerk, met plek voor meer dan 10.000 mensen. En ‘s avonds klonken er weer stemmen op straat van jonge militairen die het op het terras van hun hotel gezellig hadden en biertjes dronken.

We hadden mooie gesprekken met elkaar, het is heel apart dat zo’n militaire bedevaart toch allemaal gelijkgestemde zielen bij elkaar brengt. Ik vond het fantastisch om mee te maken!

Meer weten? Zie www.militairebedevaart.nl