Reisverslagen 2012

Op deze pagina vindt u reisverslagen die gemaakt zijn van de Lourdes bedvaart 2012.
Een overzicht:

• Verslag van Yvo Kortman (burgemeester van Best)
• Militaire motorbedevaart
• Reisverslag van Gea Voerman

Van Ivo Kortman

Voorgeschiedenis

Omdat ik op 1 januari 2009 “toevallig” waarnemend burgemeester van Best werd, kwam ik via Nelleke Swinkels (Secretary General Apostolat Militaire International=AMI) in aanraking – werd de verbinding gelegd – met de Stichting Nationaal Katholiek Thuisfront en ik was samen met mijn echtgenote Carla, drie jaar officieel als burgemeester aanwezig bij de jaarlijkse Requiemviering voor overleden Defensiepersoneel in de St.Odulphuskerk in Best. En daar ontmoetten wij krijgsmachtbisschop Punt en ook mensen zoals Jan van Lieverloo (toen hoofdkrijgsmachtaalmoezenier) en Frank Marcus, de voorzitter van de Stichting Militaire Lourdes Bedevaart. Uit deze contacten volgde de vraag: “Gaan jullie mee naar Lourdes?” En zo kon het gebeuren dat mij de dag voor vertrek door mijn secretaresse “prettige vakantie in Lourdes” werd gewenst!!!!!

De eerste dag

De instructies vooraf waren militair helder en duidelijk: geen harde koffers en tenue voor militairen tijdens zowel de reis als alle activiteiten in Lourdes dagelijks tenue met batons (geen knopen dus!!!!!). Burgers vrij! Uiterlijk half 10 in vertrekhal Vliegbasis Eindhoven aanwezig.
Wij waren daar tegen half 10 als een van de eersten en werden hartelijk welkom geheten met koffie, cake en desgewenst een broodje. Opvallend was (althans op dat moment voor mij) de vele harde koffers! en het grote aantal marine mensen dat binnenkwam. Zelfs een Generaal-majoor van de mariniers. Iedereen maakte met iedereen kennis. Na een korte informele welkomstceremonie, waarbij de VIP’s, inclusief de burgemeester van Best (dit had een signaal voor mij moeten zijn) bijzonder werden genoemd, sprak de hoofdkrijgsmachtaalmoezenier Jules Post een reisgebed uit. We vlogen om 11.15 uur met de Luftwaffe richting Zuid-Duitsland en na een wachttijd van drie uur daar werd om 17.15 uur geland in Lourdes. Op dat moment was het daar 34 graden en “plein soleil”. De vliegtuigtrap afkomend bleek plotseling dat de burgemeester van Best als hoogste burgerautoriteit werd beschouwd en samen met de Generaal-majoor Ton van Ede (aankomend Inspecteur Generaal der Krijgsmacht) en de Militair Attach;e in Parijs Mick van de Berg bijzonder door de Fransen als VIP’s welkom werden geheten en met speciaal vervoer naar Lourdes gingen. Wij mochten niet in de bus. Ik was blij dat ik als reistenue voor jasje/dasje gekozen had!!!!!! Dat speciaal vervoer gaf ons wel de mogelijkheid direct wat nader kennis te maken met Ton en Geke van Ede en met Mick en Lorena van de Berg.
Hoewel militair precies, was het programma verder informeel voor de avond en het tenue ook. Jasje/dasje uit dus. Na het goed verzorgde en eenvoudige diner kregen wij van Ria Halman een eerste kennismaking met bijzondere plekjes van Lourdes (woonhuizen Bernadette, de lichtprocessie etc.). We eindigden op het terras! Omdat ik niet weer verrast wilde worden, vroeg ik uitdrukkelijk wat de kleding de volgende dag/morgen moest zijn??? Geen specifieke rol, dus informeel was de reactie. Ruim na middernacht zochten wij onze eenvoudige maar prima kamer van Hotel d’Espagne op.

De tweede dag

Om 06.00 uur reveille en om 06.45 uur Baksgewijs (hoezo vakantie?) om tezamen (inmiddels hadden de nachtbusbedevaarders en de motorrijders zich aangesloten) achter het fanfarecorps Nationale Reserves naar de Heilige Mis in de Grot te gaan. De militairen kwamen allemaal in dagelijks tenue met batons. Ik liep bij Baksgewijs wat rond met trui over de schouders, tot ineens geroepen werd: “hé burgemeester …… je moet samen met de hoogste kerkelijke en militaire autoriteiten direct achter de vlag en fanfare mee marcheren……………!!!! Het was geen gezicht: ik met die trui tussen al dat goudgalon, sterren en strepen. Ik protesteerde nog wel maar de Generaal-majoor zei: “het zit NIET in je pak maar in je hart!!!” Het was een hele bijzondere en prettige ervaring om direct achter het fanfarekorps en de vlag te mogen marcheren en riep herinneringen op of liever gezegd legde verbinding, met mijn eigen (dienst)tijd bij de marine. Fantastisch!
Tijdens de Heilige Mis bij de grot, opgedragen door de bisschop van Brugge moesten de Generaal en ik ook op de eerste rij zitten …..!! Na het ontbijt liepen wij (voor de liefhebbers en informeel) de kleine kruisweg onder leiding van aalmoezeniers die daarvoor prachtige sprekende teksten uitgezocht hadden. In de brandende zon gaf het jezelf de tijd voor reflectie en “verbinding” zoeken.
Na de lunch was er wederom voor de liefhebbers en informeel een excursie naar de Gavernie in de Pyreneeën. Bij fantastisch mooi weer maakten we kennis met een stukje unieke natuur en was er alle ruimte om elkaar beter te leren kennen, tijd voor informele verbindingen. Jules Post (de hoofdkrijgsmachtaalmoezenier) was onze excursieleider en liet vooral de dames kennismaken met de “bijzonderheden” van de Napoleon-brug!! En zo sprak hij: “Degenen die naar de gletsjer liepen zijn helden, de terraszitters (zoals hij en ik) watjes!”
Het avondprogramma was weer officieel. De internationale opening van de militaire bedevaart 2012 in de Pius X-kerk. Ik nu dus in pak mee achter het fanfarekorps en de vlag. Maar het betekende ook buiten wachten, wachten en wachten, samen met de Bisschop, de Generaal, de vlagwacht en de kapel. Binnen in de Pius X was er een prachtig spektakel voor 20.000 (militaire) bedevaartgangers uit tenminste 34 landen met muziek, zang en tekst onder leiding van driftig heen en weer springende Franse gendarmerie. Niet verwonderlijk was na afloop het verschil in beleving van deze opening van zij die binnen waren en degenen die buiten moesten wachten. Bewondering had ik voor Bisschop Punt die zowel buiten als binnen met een hele pijnlijke beenblessure moest blijven staan.
Na afloop was er het terras, de gezelligheid, de verbinding en het werd laat.

De derde dag

07.00 uur reveille, ontbijt en om 08.15 uur Baksgewijs om weer samen achter het fanfarekorps en de vlag naar de Heilige Mis, opgedragen door Bisschop Punt, in de St. Joseph-kerk te gaan. Een prachtige mis voor de Nederlandse delegatie met sprekende teksten en muziek van het koperensemble van het fanfarekorps. In zijn homilie legde de Bisschop verbinding tussen drie niveaus: de wereld, Lourdes en die van jezelf. Bagage voor iedereen, ook voor diegenen die niet katholiek zijn. Na afloop de groepsfoto’s in het centrum van het Heiligdom. Één foto geeft het beeld weer van een Bisschop en een burgemeester tussen alleen maar militairen met pet of hoed! Daarna met (zelfs) muziek van het fanfarekorps binnen het Heiligdom naar receptie en lunch bij de Espace Missionair aan de rand van het luidruchtige en hard stromende water. Erg ontspannend en uitstekend verzorgd. Iedereen legden verbinding met iedereen en er waren veelzeggende en inspirerende dankwoorden van Bisschop Punt, de Generaal-majoor Van Ede en de voorzitter van de Stichting Militair Lourdes Bedevaart Frank Marcus.
Het middagprogramma was min of meer vrij. Samen met Jules, Geke, Ton, Greet, Gerrit en Carla liepen wij op onze eigen wijze de grote kruisweg. Wij gaven allemaal iets van onszelf prijs en dat gaf zowel tijdens als na die kruisweg een gevoel van dankbaarheid en verbinding.
De Generaal-majoor, de voorzitter van de stichting en ik moesten op het einde van de middag officieel met vlaggenwacht naar de internationale dodenherdenking. Anderhalf uur stilstaan op 40 cm2 en maar wachten. “Typisch militair”, zei de Generaal, “Hard lopen en veel wachten”. We verkortten de tijd met het ons verbazen over de “driftige” gendarmerie en het observeren van de diversiteit aan marcheren en vooral het soort schoeisel waarop dat gedaan werd!! Na afloop constateerden we dat we zgn. “stalbenen” hadden.
Hoewel vrijwillig, liepen we ’s avonds de lichtprocessie en maakten we met een grote Nederlandse groep al zingend. biddend en mediterend verbinding met zeker 25.000 andere internationale deelnemers. Het totaal maakte grote indruk op ons allemaal. De hele dag had dermate veel van mijn (stal)benen gevergd dat ik eenmaal op het terras zittend niet meer “op of neer kon”. En weer werd het heel laat!!

De vierde dag

Omdat wij er voor kozen om niet naar de internationale H. Mis in de Pius X-kerk te gaan, konden we uitslapen. Dat werd tussen acht en half negen (wreed) verstoord door brandalarm in het hotel. Snel naar beneden, waar leden van de Nederlandse delegatie rustig aan het ontbijt zaten. “Is dit nu discipline?” vroeg ik. “Dit hebben we speciaal voor jou gedaan” zei de Bisschop …. “kijken hoe de burgemeester reageert!!!”
Voordeel was dat ik op Moederdag ontbijt op bed kon serveren. Het fanfarekorps verraste een op die dag een 47-jarig bruidspaar en ons allemaal voor het hotel met een prachtige aubade.
De internationale slotviering in de Pius X-kerk woonden wij weer officieel bij. Het was een prachtige, vooral muzikale happening, helaas zonder ons eigen fanfarekorps. Zij waren niet geselecteerd door de organisatie! Hun muzikale kwaliteiten kwamen daarna onderweg naar en tijdens de Nederlandse slotviering wel weer uitdrukkelijk tot hun recht. Onder het motto “wat bracht je mee in je rugzak naar Lourdes en wat neem je er mee in terug” hadden we een stijlvolle, muzikale, soms emotionele bijeenkomst, waar ik zelf ook een bijdrage aan mocht leveren. De wijze waarop door alle aanwezigen vorm en inhoud werd gegeven aan het terugkijken op onze gezamenlijke bedevaart, maakte weer grote indruk en bevestigde alle verbindingen die in Lourdes al waren of gelegd zijn. De hoofdkrijgsmachtaalmoezenier zegende met hele indringende woorden ons en (ook door muren heen) alle aandenken die meegenomen werden, waarna we achter de kapel aan met alleen trom en vlaggenwacht bij de grot, militair onze pelgrimskaars bij Maria hebben ontstoken. Op de terugweg achter het prachtig spelende fanfarekorps zei de Generaal-majoor tegen mij: “ik zou hier nog uren achteraan kunnen marcheren.” En dat zou zeker kunnen!
We zaten ’s avonds nog uren op het terras en dat kon ook!

De laatste dag

We zouden vanuit Pau rechtstreeks naar Eindhoven met de Airforce France vliegen. Het zou ons een paar uur in tijd schelen. Door een diversiteit aan oorzaken lukte dat niet en arriveerden we – na een letterlijk en figuurlijk rustige vlucht – op het einde van de middag pas in de onderofficiersmes van de vliegbasis Eindhoven. Tijdens de vlucht was er tijd genoeg om terug te kijken op deze bijzondere bedevaart. Een bedevaart waarbij het niet uitmaakt wie of wat je bent. Het zit in je hart en tussen je oren. We zijn er allemaal met onze eigen gedachten, vanuit ieders eigen wereld.
Ontelbare en onvoorstelbare belevenissen en belevingen, alleen en samen. Belevenissen en belevingen van vrede, van rust, van gedachten en devotie die naadloos en zonder elkaar te (ver)storen, ja zelfs voor verbinding zorgen met de eindeloze gezelligheid van tafel, terras, zon, aan de wandel of aan de drank. Meer en meer realiseerde en realiseer ik me wat voor mazzelaar ik was en ben. Mazzelaars dat wij in zo’n gezelschap mee mochten naar Lourdes, waar je je nog eens extra realiseert hoe goed je het eigenlijk hebt. Je leven, je baan, je familie en gezin, je vrienden (ook daar) en vooral je gezondheid.
Dankbaarheid overheerst alles. Dank aan de organisatie, aan al die vrijwilligers, dank aan het fanfarekorps (wat een kwaliteit en enthousiasme). Dankbaar dat “oude liefdes” konden herleven en nieuwe vriendschappen konden ontstaan. Dank voor alle prachtige verbindingen. Dank aan jullie allemaal, maar vooral dank aan moeder Maria …….. Avé Maria!!!!
Yvo Kortmann en als VIP burgemeester van Best